سرود ای ایران را «روح‌الله خالقی» در سال ۱۳۲۳ در آواز دشتی آفرید و شعر آن را «حسین گل گلاب» استاد دانشگاه تهران سرود. در شهریور ۱۳۲۳ زمانی که نیرو‌های انگلیسی و دیگر متفقین تهران را اشغال کرده بودند، حسین گل گلاب تصنیف‌سرای معروف، از یکی از خیابان‌های معروف شهر می‌گذرد. او مشاهده می‌کند که بین یک سرباز انگلیسی و یک افسر ایرانی بگو مگو می‌شود و سرباز انگلیسی، کشیده محکمی در گوش افسر ایرانی می‌نوازد. گل گلاب پس از دیدنِ این صحنه، با چشمان اشک آلود به استودیوی روح الله خالقی (موسیقیدان) می‌رود و شروع به گریه می‌کند. سپس کاغذ و قلم را بر می‌دارد و با همان حال، «ای ایران» را می‌سراید. همان‌جا، خالقی موسیقی آن را می‌نویسد و بنان نیز آن را می‌خواند و ظرف یک هفته، تصنیف ای ایران در یک ارکستر بزرگ اجرا می‌شود. ویژگی برجسته شعر ای ایران آن است که همه واژگان آن به زبان پارسی است و در آن هیچ واژه بیگانه به کار نرفته است. دومین ویژگی‌ای که برای این سرود قائل شده‌اند، فراگیری این سرود به لحاظ امکانات اجرایی است که به هر گروه یا فرد، امکان می‌دهد تا بدون ساز و آلات و ادوات موسیقی نیز بتوان آن را اجرا کنند. به همین سبب همخوانی 5000 نفری این سرود همراه با گروه کر دانشجویان دانشگاه شیراز و ارکستر سمفونیک شیراز در جشن بزرگ آغاز سال تحصیلی برنامه‌ریزی شده است. تمرین سرود قبل از حضور در برنامه را فراموش نفرمایید.